|
سفال اولین ماده مصنوعی است که توسط انسان ساخته شده است. سفال به اشیایی اطلاق می شود که از مخلوطی از خاک و آب ساخته شده اند. زمانی که بشر آتش را کشف کرد، بشر مشاهده کرد که سفال های کنار آن سخت شدند. این تجربه در نهایت منجر به ابداع کوره های داغتر شد. با گذشت زمان، انسان باستان نحوه تزئین گلدان های و افزودن لعاب به آنها را را کشف کردند. زمین، آب و آتش در بسیاری از فرهنگ های باستانی عناصری مقدس بوده اند. افزودن عناصر تزئینی به سفال بیانگر مشخصه های فرهنگهای گوناگون شد و به هر قبیله ابزاری برای بیان فرهنگش در جهان داد. آنچه که در ابتدای پیدایشش راهی برای ارضای نیازهای اولیه بود، سپس خلق نشاط آور آن راهی برای شناسایی فرهنگ های مختلف گردید. این آغاز هنر در سفالگری و سرامیک بود. امروزه نیز هنوز قطعاتی از این هنر باستانی در کاوشهای باستان شناسی یافت می شود. قدمت هنر سفالگری به انقلاب نوسنگی باز می گردد. در پادشاهی ایران باستان قدمتی بیش از ۱۰۰۰۰ سال دارد و در کانادا قدیمی ترین سرامیک ها در شمال یوکان بیش از ۳۵۰۰ سال پیش ساخته شده اند. در فرهنگ باستانی ایران، زمین، آب و آتش نیز مانند بسیاری از فرهنگهای دیگر، از عناصر مقدس بودند. مزدک، یکی از پیامبران باستانی ایران، برای نمونه معتقد بود که این سه عنصر هدیه خدا به همه انسانها ست، باید با احترام حفظ شوند (آلوده نشوند)، نه آنها و نه چیزی که از آنها ساخته می شود اساساً قابل تملّک نیست. مناطق قطب شمال کانادا را می توان در زمره سرزمین های غنی فرهنگی که رد آنها به دره رودخانه میسیسیپی می رسد، برشمرد. اینوئیتها معتقد بودند که هر چیزی اعم از انسان و شئ دارای روح است. این باور که همه چیز، از جمله حیوانات، روح دارند، مبنای این باور بود که هر گونه رفتار نا محترمانه با طبیعت و عدم رعایت مراسم روحانی مربوطه منجر به آزردگی ارواح رها شده می شود و انتقام جویی آنها را بر می انگیزد. بنابراین، میتوان گفت احترام به طبیعت، به این شیوه اساطیری، جزئی از فرهنگ مردم بومی کانادا بوده است. امروزه نیز نشان داده شده است که سیستمهای اجتماعی-اکولوژیکی بومیان در برخی مناطق بسیار انعطاف پذیر تر و پایدار تر از روشهای اروپایی پس از استعمار هستند. همانگونه که می بینیم، هم در فرهنگ ایرانی و هم در فرهنگ بومیان کانادا، احترام به طبیعت و حفظ آن از اجزاء ضروری فرهنگی ست. سفالگری به عنوان یکی از قدیمی ترین هنرها، نمادی از ارتباط انسان با خاک و آب است که حتی تا به امروز از ارزشمند ترین عناصر حیاتی هستند. الین هیوز، هنرمندی معاصر، می گوید، هنر سفالگری عبارت است از ایجاد تعادل، تعادلی میان هنرمند و مواد بیجان، میان نیروهای انسانی و غیر انسانی پس از این حیث ذیل تعاریف بوم شناختی مدرن از عاملیت مادی می گنجد. سفال هماهنگی، تعادل و زیبایی اضداد یا قطبها ی مخالف را مجسم می کند: تقابل خاک با آب، آب با آتش، تاریکی با روشنی و مانند آن. سفالگری عبارت است از ساخت مجسمه های کاربردی که نماد فرهنگ، ریشه ها و اولین رابطه ما با طبیعت است. |
||
اتاق1
هنر ایرانی
|
اتاق 2
هنرهای معاصر
|
اتاق 3
هنرهای بومیان کانادا
|
 |
 |
 |